ನಡುರಾತ್ರಿಯೊಳಗಿಂತು ಏಕೆ ನಕ್ಕೆನು ನಾನು?
ಎನಿತೆಷ್ಟು ಕೇಳಿದರು ಉತ್ತರಿಪ ಧ್ವನಿ ಇಲ್ಲ;
ಆವ ದೈವವು ಇಲ್ಲ, ಆವ ಭೂತವು ಇಲ್ಲ –
ಅನುಗ್ರಹಿಸಿ ನುಡಿವ ದನಿ ನರಕ-ನಾಕದೊಳಿಲ್ಲ
ಅವರ ಮೌನಕೆ ಹೆದರಿ ತಿರುಗುವೆನು ಹೃದಯದೆಡೆ
ಓ ಎನ್ನ ಹೃದಯವೇ, ನೀನಿರುವೆ ನನ್ನೊಡನೆ ;
ಇರುವೆ ನೀನೆನ್ನೊಡನೆ – ದುಃಖದೇಕಾಂತದೊಳು.
ಹೇಳು, ಏಕೆ ನಕ್ಕೆನು ನಾನು? ಉತ್ತರಿಸು ಹೃದಯವೇ.
ಏಕೆ ಮೌನವ ತಳೆದೆ, ಓ ಕುರುಡು ಕತ್ತಲೆಯೆ?
ನೀನಾದರುತ್ತರಿಸು – ಮರ್ತ್ಯದೊಡಲಿನ ನೋವೆ.
ಕೊನೆವರೆಗು ಹೀಗೆಯೇ ನರಳಬೇಕೆ ? – ನಾನು –
ನರಕ-ನಾಕದ ಧ್ವನಿಗೆ ವ್ಯರ್ಥದೊಳು ಕಾಯುತ್ತ?
ಏಕೆ ನಕ್ಕೆನು ನಾನು? ಭೋಗ್ಯದೊಡಲನು ತಿಳಿದು;
ಎಂತು ಮರೆತೆನು ನಾನು? ಭಾವದೊಳು ಮುದ ತಳೆದು.
ಜಗದೆ ಮೆರೆಯುವ ಸಿರಿಯು ಕೊನೆಬರಲು ಕುಸಿಯುವುದು.
ಇಂದು-ನೆನ್ನೆಯ ಕನಸು ನಾಳೆಯೊಳಗಳಿಯುವುದು;
ಈಗ - ನಡುರಾತ್ರಿಯೊಳು ಮುಗಿಯುವುದೆ ಈ ಬದುಕು?
ಕಾಣವೇ ಕಣ್ಣುಗಳು ನನ್ನ ನಾಳೆಯ ಬೆಳಕು?
ಪದ, ಪದವಿ, ಸೌಂದರ್ಯ - ಬಲು ಕ್ರೂರ ಸತ್ಯದೊಳು;
ಸಾವು ಎಲ್ಲಕು ಕ್ರೂರ - ಬಹುಮಾನ ಬದುಕಿನೊಳು.
ಎನಿತೆಷ್ಟು ಕೇಳಿದರು ಉತ್ತರಿಪ ಧ್ವನಿ ಇಲ್ಲ;
ಆವ ದೈವವು ಇಲ್ಲ, ಆವ ಭೂತವು ಇಲ್ಲ –
ಅನುಗ್ರಹಿಸಿ ನುಡಿವ ದನಿ ನರಕ-ನಾಕದೊಳಿಲ್ಲ
ಅವರ ಮೌನಕೆ ಹೆದರಿ ತಿರುಗುವೆನು ಹೃದಯದೆಡೆ
ಓ ಎನ್ನ ಹೃದಯವೇ, ನೀನಿರುವೆ ನನ್ನೊಡನೆ ;
ಇರುವೆ ನೀನೆನ್ನೊಡನೆ – ದುಃಖದೇಕಾಂತದೊಳು.
ಹೇಳು, ಏಕೆ ನಕ್ಕೆನು ನಾನು? ಉತ್ತರಿಸು ಹೃದಯವೇ.
ಏಕೆ ಮೌನವ ತಳೆದೆ, ಓ ಕುರುಡು ಕತ್ತಲೆಯೆ?
ನೀನಾದರುತ್ತರಿಸು – ಮರ್ತ್ಯದೊಡಲಿನ ನೋವೆ.
ಕೊನೆವರೆಗು ಹೀಗೆಯೇ ನರಳಬೇಕೆ ? – ನಾನು –
ನರಕ-ನಾಕದ ಧ್ವನಿಗೆ ವ್ಯರ್ಥದೊಳು ಕಾಯುತ್ತ?
ಏಕೆ ನಕ್ಕೆನು ನಾನು? ಭೋಗ್ಯದೊಡಲನು ತಿಳಿದು;
ಎಂತು ಮರೆತೆನು ನಾನು? ಭಾವದೊಳು ಮುದ ತಳೆದು.
ಜಗದೆ ಮೆರೆಯುವ ಸಿರಿಯು ಕೊನೆಬರಲು ಕುಸಿಯುವುದು.
ಇಂದು-ನೆನ್ನೆಯ ಕನಸು ನಾಳೆಯೊಳಗಳಿಯುವುದು;
ಈಗ - ನಡುರಾತ್ರಿಯೊಳು ಮುಗಿಯುವುದೆ ಈ ಬದುಕು?
ಕಾಣವೇ ಕಣ್ಣುಗಳು ನನ್ನ ನಾಳೆಯ ಬೆಳಕು?
ಪದ, ಪದವಿ, ಸೌಂದರ್ಯ - ಬಲು ಕ್ರೂರ ಸತ್ಯದೊಳು;
ಸಾವು ಎಲ್ಲಕು ಕ್ರೂರ - ಬಹುಮಾನ ಬದುಕಿನೊಳು.
Inspired by a sonnet by John Keats :
ReplyDeleteWhy did I laugh tonight? No voice will tell
No God, no demon of severe response
Deigns to reply from heaven or from hell
Then to my human heart I turn at once:
Heart, thou and I are here, sad and alone,
Say, why did I laugh? O mortal pain!
O darkness! darkness! Forever must I moan
To question heaven and hell and heart in vain?
Why did I laugh? I know this being's lease
My fancy to it's utmost blisses spreads
Yet would I on this very midnight cease
And all the world's gaudy ensigns see in shreds
Verse, fame and beauty are intense indeed
But death intenser, death is life's high meed.
--John Keats