ನಿನ್ನೊಲವು ನನ್ನನ್ನು ಚಿರವಾಗಿಸಿದೆ ಪ್ರಭುವೆ;
ನನ್ನೊಳಗಿನಾನಂದ ನೀನಾಗಿರುವೆ ವಿಭುವೆ.
ಎನ್ನೊಡಲ ಪಾತ್ರೆಯಿದು ಖಾಲಿಯಾದಂತೆಲ್ಲ
ಜೀವಜಲವನು ತುಂಬಿ ಹರಸುತ್ತ ಕಾದಿರುವೆ.
ಬೆಟ್ಟ-ಕಣಿವೆಯ ಹಾಯ್ದು ಕಿರುಗೊಳಲನೂದುತ್ತ
ಉಸಿರಿನಮೃತದೆ ನವ್ಯರಾಗಗಳ ನುಡಿಸಿರುವೆ;
ನಿನ್ನ ಮೃದುಸ್ಪರ್ಶದೊಳು ಹೃದಯವಿದು ಮೈತುಂಬಿ
ನುಡಿಯಿರದ ಭಾವಗಳನೀವಂತೆ ಮಾಡಿರುವೆ.
ಕೊನೆಯಿರದ ಕೊಡುಗೆಗಳನಿತ್ತಿರುವೆ ಈ ಕೈಗೆ.
ಕಾಲ ಕರಗಿದರೇನು? ಇನ್ನಷ್ಟು ಕೊಡಲಿರುವೆ.!
ಕೊಟ್ಟಿರುವೆ, ಕೊಡುತಿರುವೆ - ನಿನ್ನ ಪ್ರೇಮದ ಒರತೆ
ನಿನ್ನೊಲುಮೆ ನನಗಿರಲು ಬಾರದೆಂದಿಗು ಕೊರತೆ.
No comments:
Post a Comment